१ चेन मेल... ७ यार... ४ पल्सर... अणि... लेट्स डू ईट - भाग १

"मामु बकर मत करो.... अभी तो सुबह के सिर्फ ४ बजे है..." - इति अमितेश उर्फ़ अ‍ॅमी.

अ‍ॅमी -एका मोठ्या आईटी कंपनीत कामगार :) , एक्टिंग / नौटंकी कशी करावी हे शिकाव तर याच्याकड़न.. हा कधी काय बोलून जाईल  अणि पुढ्च्याला गार करेल याचा काही नेम नाही..... तर सकाळी ४ ला जेव्हा मामुनी अ‍ॅमीला उठवल, सॉरी उठवन्याचा प्रयत्न केला तर हा असा कोकलला. अरे हो मामु म्हणजे अभीषेक. मामु सुद्धा एका मोठ्या आईटी कंपनीत कामगारांचे नेते (Team Lead). (हमारी मांगे पूरी करो असे नारे काही लावत नाही ऑफिस मधे बर का, काय सध्या कुणाचा काही नेम नाही, हल्ली कुणी काहीही विचार करतो. व्यक्ति-स्वातंत्र्य..असो...)

"अबे उठ...अभी नौटंकी करेगा तो लेट हो जायेंगे. छोटे इसको लात मारके ऊठा." - मामु. 

तिकडून एक विचित्र आवाज येतो, 

"मामु ये भो**** ऐसे नहीं उठेगा, इसके ऊपर वो commode का पानी डालो  :) "- छोटे म्हणजे पवन. हे महाशय पण आईटी आईटी कंपनीत मजूर, जेमतेम उंच ज़ालेत अणि बरेच पुढे गेलेत. छोटेचा सेन्स ऑफ़ हुमोर इतका जबरदस्त की पुढचा गळून खाली नाही पडला तर नाव बदलेन. 

"अरे ऐ फौजी, तू नहाने क्यों नहीं जा रहा ?" - मामू

"मामू मै सिग्गी जला रहा हु, ये भाजे को भेजो." - फौजी उर्फ़ सुमन. सन १९९९ मधे एक सिनेमा आला होता, 'हम दिल दे चुके सनम', त्यातला वनराज (अजय देवगन) आठवतोय, तो म्हणजे आमचा फौजी म्हणजे शेम टू शेम. फौजी म्हणायला एक कारण हे पण की हे क्यारेक्टेर आईटी कंपनीत कामगार असून सुद्धा, वर्षातून फ़क्त एकदा घरी जाणार, अणि तेहि चांगली मोठी सुट्टी घेउन(कंपनीवर निष्ठां, यातला काही प्रकार नाही). आता सध्या फौजी बऱ्यापैकी सुधरला आहे..खरे तर सुधारला गेला आहे..काय असता लग्न झाल की बदलाव लागते त्यातले हे एक.

"मामू, मोटा है बाथरूम में, वो बाहर आते ही, मै अंदर, पता नाही इतने देर से अंदर क्या कर रहा है..."- इति मी उर्फ़ राहुल भजे :), पण तुम्हाला सांगतो आड्नावाची तर पार आई-बहिन करून टाकली होती या लोकानी ओह्ह सॉरी मजुरांनी. :) सध्या तरी भजे च भाजे केल आहे नंतर पुढे काय काय करून टाकले की तोंड लपवायला ही जागा मिळेल, याची शंका वाटायला लागली होती.

चित्र: मोटा

"साले पुरे सालभर का आजही नहायेगा क्या?" - मी 

"हरा***** आगया ना बाहर, क्यों गला फाड़ के सुबह सुबह पड़ोसियों को जगा रहा है" - एक १०० किलो वजनाचा अजस्त्र प्राणी बाथरूम मधून आवाज करत
बाहेर आला. हा आमचा मोटा उर्फ़ निखिल उर्फ़ बिन बैग उर्फ़ उशी/तकिया उर्फ़ टेडी बेअर उर्फ़ ....आणखी बरच.

**** तर ही सर्व झालीत कथेची पात्रे अणि त्यांच स्माल असा इंट्रोडकशन. चला नाव-बिव झालीत, ब्यैकग्राउंडला गान ही झाल, तर आता कथेला सुरुवात करयाला हरकत नाही... थोडस भुतकाळात जाउया...

एक आट-पाट नगर होत. तिथे एक राजा राज्य करता होता. राजाला एक आवडती अणि एक नावडती, अश्या २ राण्या होत्या...... काय झाल??

अरे मी जरा जास्तच भुतकाळात गेलो...

लेट्स कम सम अहेड.. जास्त नहीं पण ३ वर्षाअगोदरची ऑफिस मधली एक सकाळ...ऑफिस मधील काही मंडळी नाश्त्याच्या तयारीला लागली होती. कुणी PM (प्रोजेक्ट मेनेजर) शी बोलत होते. कुणी, दिवस कसा काढावा याची प्लानिंग करत होते. आणि नेहमी प्रमाने बॉसच्या, क्लाएंटच्या.. अपेक्षांचे ओझे मी आपल्या इवल्याश्या डोक्यावर वाहत होतो, काय करणार दिवसच असे होते की काराव लागत होत...

इ-मेल

तेवढ्यात माझ्या बाकडयावर (ज्याला आपन सर्व डेस्क म्हणतो) ठेवलेल्या संगणकावर काहीतरी हालचाल झाली. बघतो तर काय नविन  पत्र (ई-मेल) आल्याचा पॉप-अप होता.
म्हटला कोण सकाळी-सकाळी काम लावतोय.
बघतो तर काय 'टू' मधे आपली सगळ्या गँग च्या पोरांची नाव, अणि सब्जेक्ट म्हनत होता: Lets Do It. 

विचार केला की असेल काही तरी..TP (टाइमपास)मेल, लगेच १का मिनिटात त्याच सब्जेक्ट ला Re: करून परत एक मेल आली. ती बघतो म्हटला तर, परत Re: सब्जेक्ट करून पुढच्याच क्षणाला आणखी एक मेल.

 आता न राहवून मी ही मेल ओपन केल, मोट्या कडून मेल आली होती..अणि त्याला मामू, अ‍ॅमी ने Re: (reply) केल होत. लिहिल होत की - आपण सर्व खुप काम करतो, थकून जातो, अणि हा थकवा निघायला हवा. खुप दिवस झालेत, आपण सर्व एकत्र भेटलो नाही, भेटूया, गप्पा मारुया, TP करुया, एन्जॉय करुया. बेस्ट म्हणजे आपण सर्व एक छोट्या सुट्टीवर जाउया.

मी पण Re:  केला.
थोड्या वेळाने तर चेन मेल सुरु झाल. प्रत्येकजन आता आपले विचार मांडू लागले होते.

ट्रेकपासून ते बिचपर्यंत अणि वोड्कापासून व्हिस्कीपर्यंत, असे सर्व ऑप्शन चेन मेल मधे आले होते. आता करायच फ़क्त एकाच होते की ठिकान, काळ अणि वेळ ठरवायची होती. अणि नेमकी येथेच गोची होत होती. कुणालाच कुणाचे ऑप्शन पटत नव्हते. बस अणि इथे यात आमचे मामू चा मेल आला अणि म्हणाले, "यन्ना रास्कला, हम सब साथमे कहिभी जाये तो भी एन्जॉय कर सकते है, माईंड ईट." - हिट डायलॉग.

अणि मग त्यानंतर १-२ जनांच्या आड़मुठेपनानंतर ठरल की सर्व बिचवर जातोय. ओके. बट परत आता तीच भानगड - कुठले बिच? झाल परत चेन मेल ला सुरुवात झाली. काशिदपासून हरीहरेश्वर पर्यंत, गुहागरपासून गणपतीपुळेपर्यंत, तारकर्ली ते गोवा अशी सर्व बिचेस पार लोकानी धुन्डाळुन टाकली. गूगल अणि जी-म्याप हे किती फायदेशीर आहे याचा प्रत्ययच मला त्या दिवशी आला. पोरांनी अक्खी बिचची माहितीच पुरवायला सुरुवात केली. त्यातही एक जन म्हणाला, आपल्याला वीकएंडला जायच आहे म्हणजे २ च दिवसांची सुट्टी, कुठले जवळच बिच बघा. झाल गल्लीत गोंधळ अणि दिल्लीत मुजरा, एक तर बिच फायनल होत नव्हत अणि हे कार्ट दिवस कमी च्या नावाखाली बोम्ब मारयाला लागल. परत नाटके सुरु झालीत.

हा असा Re / Fw चा  चेन मेल खेळ जवळपास ३-४ दिवस चालला. वाटायला लागल होता की कम्पनी च्या मेल सर्वर च काही खर नाही, असाच जर सुरु राहिल तर सिस्टम ग्रुपवाले येउन वाट लावतील. सुदैवाने असा काही विपरीत झाल नाही. ५ व्या दिवशी मोटा म्हणला,  आपण सर्व नागांव बिचला जाऊ, हे अलीबाग च्या जवळ आहे. नागांव बिच ला आपल्या ओळखीचं एक जन आहे, त्यामुळे तिथे आपल्याला रहायला रूम्स मिळतील. १-२ तास कुणाचाच मेलला रिप्लाय नाही. ३ ऱ्या तासाला मामुचा रिप्लाय आला, की वेरी गुड, हे जवळ पण आहे अणि ओळखीचं पण आहे, अणि मेन म्हणजे येथे आपण सर्व बाइक ने जाऊ शकतो.

बास...बाइक च नाव काढला अणि पोरांमधला Rodies जागा झाला.   ठरल.

आम्ही सर्व नागांव ला चाललो होतो. १९ फेब ही तारीख पण निश्चित झाली.

पहाटे लवकर निघायच आहे म्हणून, आदल्या संध्याकाळी सर्व मंडळी आमच्या रूम वर जमा झाली. त्या 

रात्रीला, उद्या बिच वर जाउन काय करायचे सर्व ठरल, इतक की कोणत्या रंगाची चड्डी घालायची हे सुद्धा :)  पोर एवढी एक्साईट झाली होती की झोपायला कुणी तैयारच नव्हत, अणि त्यात कुणी सुचवला कुणास ठाउक पोरांनी पत्ते खेळायला सुरुवात केली.(बर झाल होता की कुणी दारु आणली नव्हती, नाहीतर रात्रीचा रंग काही औरच राहिला असता)   रात्रीच्या एक-दिड पर्यंत मंडळी चांगलेच खेळायला लागली होती. तेवढ्यात मामू म्हणले की २ वाजायला आलेत झोपा. सकाळी ४ चा अलार्म लावून सर्व झोपलो.

पल्सर

सकाळी ४ ला काय घडल हे मी आधीच सांगीतल.
तयारी करून निघेपर्यंत पहाटेचे ५:३० झाले होते.
पार्किंग मधे येउन ४ पल्सर गेट च्या बाहेर काढल्या.
त्या आवाजाने वॉचमन उठला.
पल्सरच्या हेडलाईटच्या प्रखर प्रकाशात आता
सोसायटी मधला रस्ता चमकायला लागला होता.
"गणपती बाप्पा मोरया" म्हणालो, अणि पहिला गियर टाकला....... Lets Do It....

( क्रमश: )
-----------

भाग २ वाचन्याकरीता येथे click करा.